نقد و آنالیز و داستان کلی فیلم متجاوز ، The Intruder (2019) - خبر آزمون

قهرمانان احمق!

متجاوز رجعت دیگری است به فیلم های ژانر مهیج از نوع تجاوز به خانه؛ فیلم هایی مثل Pacific Heights در زمان های گذشته و Breaking In در زمان های اخیر. طی هشتاد و چهار دقیقه مدت زمان فیلم، مدام منتظرید تا فیلم شتاب بیشتری بگیرد و به سراغ خلق سوسپانس و هیجان و اکشن برود. فیلم پر از ایرادهای فیلمنامه ای است و از بی منطقی در روایت رنج می برد اما باز می شد این ها را فراموش کرد به شرطی که فیلمساز به اندازهٔ کافی توان خلق هیجان و انرژی می داشت. افسوس که چنین نشده است.

متجاوز مثل فیلم قبلی سازنده اش، Traffik، در برترین حالت دارای چند صحنهٔ خوب است. متجاوز آکنده از ترس های یهویی است اما با این وجود کوچک ترین توفیقی در ترساندن تماشاگران اش به دست نیاورده است. و بدتر از همهٔ این ها، قهرمان فیلم چنان اعمال احمقانه ای مرتکب می گردد که حتی در عالم سینما هم - که قهرمان های احمق کم به خودش ندیده است - کمتر نمونه ای برایش می توان یافت.

اسکات راسل (مایکل الی) و آنی راسل (مگان گود) یک زوج سیاهپوست آمریکایی هستند که در سن فرانسیسکو زندگی می نمایند. اسکات در یک شرکت تبلیغاتی کار می نماید و در کار خود بسیار پیروز و پولساز است. آنی، همسر اسکات، نیز برای نشریات زنانه مقالاتی دربارهٔ زندگی خوب و چیزهایی از این قبیل می نویسد. آنی رؤیایی در سر دارد؛ او از زندگی در شهر خسته شده و دل اش می خواهد که در خانه ای بزرگ و زیبا در بیرون شهر زندگی کند. اسکات به قدری عاشق همسرش است که در اولین فرصت رؤیای او را واقعیت می بخشد. او خانهٔ بزرگ و زیبایی در دل طبیعت برای سکونت خودش و همسرش انتخاب می نماید.

این ملک فاکس گلاو نام دارد در درهٔ ناپا واقع شده وسه میلیون دلار قیمت دارد. مالک فاکس گلاو مردی مسن و سفیدپوست به نام چارلی پک (دنیس کوائید) است. خانه در سال 1905 به وسیله پدربزرگ چارلی در وسط طبیعت ساخته شده و نسل های متوالی از خاندان پک ها در اینجا زندگی نموده اند. اما چارلی حالا مجبور است خانهٔ محبوب اش را بفروشد و برای زندگی در یک اتاق استراحت - به قول خودش - در فیلادلفیا نزد دخترش برود. آنی از خانه خیلی خوش اش می آید و اسکات هم از آنجا که نظر زن اش برای وی در اولویت است، بلافاصله خانه را می خرد. اما به زودی معلوم می گردد که چارلی نمی تواند به این راحتی دل از خانهٔ محبوب اش بکند. او به بهانه های مختلف - مثلاً کوتاه کردن چمن ها - به خانهٔ سابق اش می آید و با دوست بی مبالات راسل ها، که ته سیگارش را در چمن له می نماید، برخورد خشنی می نماید.

چارلی تدریجاً رفتارهای خشن تری از خود بروز می دهد. اسکات واقعاً نگران است اما آنی می کوشد که با مهربانی و برقراری روابط محبت آمیز با چارلی مشکل را حل نماید. اما این ترفند کارساز واقع نمی گردد و نهایتاً چارلی همانند یک انسان شریر مردم ستیز در برابر راسل ها قد علم می نماید… آدم بدهای جامعه ستیز در اوایل دههٔ 1990 به وفور در فیلم های آمریکایی دیده می شدند اما تدریجاً از پردهٔ سینما حذف شدند تا این که حالا دوباره با فیلم هایی مثل گرتا و متجاوز سر و کله شان پیدا شده است. صرف وجود چنین شخصیتی در فیلم - که در اینجا عنوان فیلم را هم به خود اختصاص داده - پیشاپیش ما را مطمئن می سازد که با فیلمی کلیشه ای و منسوخ روبه رو خواهیم شد. دنیس کوائید به راستی بازیگر توانمندی است و در فیلم متجاوز هم به رغم کم وکسری های فاحش فیلمنامه، هر طوری که بوده توانسته کاراکتر چارلی را درآورد.

با این حال تبدیل شدن چارلی از آدم معقول دو سوم آغازین فیلم به آدم روان نژند و مردم ستیز یک سوم خاتمهی خیلی ناگهانی اتفاق افتاده است. اصولاً فیلم در زمینهٔ شخصیت پردازی کم وکسری های فاحشی دارد. مثلاً نگاه کنید به شخصیت راسل ها که تا خاتمه فیلم عملاً ناشناخته و مبهم باقی می ماند. و واقعاً حیف مگان گود، بازیگر نقش آنی، که در اینجا همهٔ استعدادهایش تلف شده است. متجاوز به رغم استفاده اش از این چند بازیگر خوب و توانمند، به علت نقایص جدی در فیلمنامه و طرح داستانی اش به اثری کلیشه ای و شکست خورده تبدیل شده است.