اشتباهاتی که والدین در سفر با بچه ها نباید انجام دهند - خبر آزمون

اگر برای اولین بار با بچه ها خود به سفر می روید، چند توصیه کوچک دارم: وحشت نکنید! والدین به هنگام سفر مرتکب اشتباهاتی می شوند و من تمام آن ها را درک می کنم چون خودم یکی از آن والدین بوده ام. در عوض می توانم یاری کنم تا آن اشتباهات را تکرار نکنید.

دوست دارم داستان بدترین سفرم با والدینم را برایتان بگویم. این داستان شامل بچه های که تمام لباس هایشان را شیرینی فراگرفته، پوشک های کثیف و سنگین، مهمانان عصبانی هتل، نوزادان گریان و چند قطره شیرین روی صفحه کلید است؛ اما این صحنه آنقدر تکرار شده است که نمی دانم کدام خاطره را باید بگویم.

پس اجازه دهید تنها این را بگویم: والدین، شما جان سالم به در می برید. اگر بتوانید شکر مصرفی بچه ها را محدود کنید، فعالیت های مناسب را برنامه ریزی کنید و به یاد داشته باشید که فشار بیش از حد را بر آن ها وارد نکنید، از سفرتان لذت خواهید برد.

شکر دشمن یک سفر لذت بخش

بیایید با دشمن سفر خوب شروع کنیم: شکر. اغراق نمی کنم. هر زمان که یک مسابقه جنجالی در راه باشد همواره شکلات و نوشابه یکی از گزینه ها هستند. واقعا نمی دانم چرا والدین برای بچه هاشان میان وعده های شیرین و پرشکر می خرند؛ اما این را با اطمینان می توانم بگویم که هر چه شکر بیشتر، رفتارهای بد نیز بیشتر.

نمی خواهم راجع به این موضوع صحبت کنم که آیا شکر باعث بیش فعالی بچه ها می گردد یا نه. فقط می خواهم از تجربه خودم برای شما بگویم. هر جا شکر باشد معمولا درگیری هم همان جا است. چرا؟ چه کسی می داند. شاید بچه ها از گرفتن شیرینی به هیجان می آیند. شاید آن ها برای سفر آماده نیستند و این مصادف می گردد با مصرف حجم زیادی شیرینی جات؛ اما اگر برای داخل راه کلی پاستیل خرسی، بیسکویت های کرم دار یا شکلات های میوه ای خریداری کنید، هزینه سنگینی را پرداخت خواهید کرد.

من هفته پیش زمانی که از سانتافه به پرسکت بازمی گشتیم دوباره به این حقیقت پی بردم. دختر 12 ساله من برای ناهار ماهی و شیرینی های پاستیلی خورد. منظورم این است که فقط این ها را برای ناهار خورد. او تا ساعت 10 شب پر از انرژی بود.

ماجراجویی ای را انتخاب کنید که مناسب سنشان باشد

من عاشق بالن سواری هستم؛ اما اصلا دلم نمی خواهد آن را با بچه ها تجربه کنم. بچه ها معمولا بیشتر از یک ساعت آرام نمی گیرند که تقریبا میانه زمان بالن سواری است. من بعلاوه عاشق سفر دریایی هستم؛ اما اگر فرزندتان هنوز یاد نگرفته چطور از دستشویی استفاده کند، نمی تواند روی کشتی دوام آورد. حتی بخش پرستاری هم آن ها را قبول نمی کند.

بعلاوه مشکل رفتن از یک طرف به طرف دیگر نیز وجود دارد. بچه ها دوست دارند بپرند (از روی ریل ها، سبدها و غیره) و این کابوس والدین است که بخواهند یک بچه کوچک را از سمتی به سمت دیگر ببرند. بله، اگر کودک شما آزاردهنده باشد، که باید قبول کنیم هست، بیشتر ما والدین این موقعیت را تجربه نموده ایم.

من زمانی که بچه هام بسیار کوچک بودند آن ها را به بالن سواری و سفر دریایی بردم و از این بابت واقعا از بچه هام عذرخواهی می کنم. اشتباه بزرگی بود. بنابراین اگر این اولین سفر فرزند شما است، از این فعالیت ها اجتناب کنید. اگر کودک شما زیر شش ماه است از رفتن به شهربازی نیز خودداری کنید زیرا او هرگز این سفر را به خاطر نخواهد سپرد؛ اما حساب بانکی تان چرا.

از قلم نیاندازید که آن ها کودک هستند

سال ها پیش زمانی که به واشنگتون دی سی رفته بودیم با یک تور، بچه ها را به تماشا دیوان عالی ایالات متحده آمریکا بردم. این تور برای بزرگسالان بسیار مجذوب نماینده بود. بچه ها اصلا درک نمی کردند که دارند به چه چیزی نگاه می نمایند یا اصلا آن جا چه اهمیتی دارد. دخترم تنها 4 و پسرهایم 6 و 8 ساله بودند و به سختی اهمیت آن مکان را متوجه می شدند.

شاید من هم یکی از آن والدین هلیکوپتری بودم که دوست داشت بچه هاش در سن 10 سالگی حسابان را تمام و کمال یاد بگیرند. باید می دانستم؛ اما یک جورهایی فکر می کردم بچه های من با بقیه فرق دارند و از دیوان عالی همان قدر لذت می برند که من می بردم. نکته ای برای والدین امیدوار: بچه ها شما متفاوت نیستند. آن ها را به باغ وحش ببرید.

سفرتان را با دقت برنامه ریزی کنید وگرنه مجبور می شوید آن ها را بغل کنید

اگر شما هم مانند من عاشق هایکینگ هستید نصیحت آخر مرا پذیرا باشید: مسیر را به دقت آنالیز کنید. از اینکه کودکتان چقدر می تواند پیاده روی کند، مطلع باشید. خیلی به آن ها سخت نگیرید وگرنه تا رسیدن به مقصد باید آن ها را به دوش بگیرید.

منظورم را بد برداشت نکنید؛ وقتی جوان تر بودم از اینکه بچه هام را کول کنم واقعا لذت می بردم؛ اما واقعا دوست نداشتم آن ها را برای کیلومترها به دوش بگیرم. بچه ها خردسال شما توانایی این را ندارند که به شما بگویند نمی خواند به هایکینگ، شنا یا پرواز با لباس بالدار بروند. البته من هرگز آن ها را به پرواز با لباس بالدار نبرده ام.

بنابراین بستگی به شما دارد که یک سفر منطقی را برنامه ریزی کنید و به آن وفادار باشید یا اینکه آن را دور بزنید. سفرتان را با دقت برنامه ریزی کنید.

این نصیحت برای خیلی از فعالیت های دیگر صادق است. زمانی که در اورلاندو زندگی می کردیم، اغلب به شهربازی می رفتیم و والدینی را می دیدیم که سعی می کردند نهایت استفاده را از آن دنیای دریایی ببرند. به جای اینکه با صبر و حوصله به سفر بپردازند، سعی می کردند تا سر و ته همه چیز را در عرض چند روز به هم آورند. اوایل بعدازظهر بچه هاشان خسته، گرم و کلافه می شدند. شما هرگز دوست ندارید جای آن ها باشید. برترین کار این است که رفتن به شهربازی را به دو قسمت تقسیم کنید؛ صبح را به تماشا جاذبه ها بگذرانید، بعدازظهر را استراحت کنید؛ سپس عصر وقتی همه رفته اند دوباره بازگردید. اگر بچه کوچک داشته باشید این مسئله را کاملا درک می کنید.

این نصیحت برای اولین سفر خانوادگی ام بسیار کاربردی بود، شاید برای شما نیز همین طور باشد.